การภาวนา
การภาวนาไม่ได้หมายถึงการหลับตาทำสมาธิ หรือการเดินจงกรมเท่านั้น การภาวนาคือการพากายกับใจมาอยู่ด้วยกัน เราสามารถภาวนาได้เสมอ ทุกที่ ทุกเวลา เราจะอนุญาตให้ตัวเองมีเวลาจิบกาแฟเงียบๆ สัก 10 นาทีได้ไหม ภาวนากับถ้วยกาแฟของเรา ที่ไหนก็ได้ เราอาจจะนั่งเงียบๆ ตรงไหนสักแห่งตามลมหายใจไปพร้อมกับรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น รับรู้ความรู้สึกภายใน รับรู้เสียงภายนอก ปราศจากการต่อสู้และเปลี่ยนแปลง เหล่านี้คือการภาวนา
ลองกลับมารับรู้สิ่งที่เป็นอยู่ทั้งในตัวเราและนอกตัวเรา เราอาจจะพบว่าเรากำลังคิดวุ่นวาย เรากำลังรู้สึกหงุดหงิด เราไม่นิ่งเลย เมื่อเรารับรู้ ยอมรับ และยิ้มได้ นี่คือความสุขจากการภาวนา
เป็นคนรักที่น่ารัก เมื่อรู้จักภาวนา
เมื่อพูดถึงคำว่า ภาวนา ภาพในการรับรู้ของผู้คนคือ นั่งหลับตา หรือ เดินช้าๆ หรือทำอะไรสักอย่างซ้ำๆ ค่อนไปทางช้าๆ ทั้งหมดนี้ให้ความรู้สึกรวมๆ ว่า น่าเบื่อ ตัดภาพมาที่วงการโฆษณา พวกเราจะนึกถึงท่าทีกระฉับกระเฉง — แนว แจ่ม ว้าว
วงสนทนา “พบเพื่อนใจ” ครั้งที่ 14
พื้นที่ที่ทุกคนจะได้กลับมาดูแล รับฟัง ร่วมทบทวน สำรวจตนเอง ฝึกฝนตนเองในเบื้องต้นผ่านการ์ดเพื่อนใจ
(ปิดรับสมัคร) วงสนทนา “พบเพื่อนใจ” ครั้งที่ 13
พื้นที่ที่ทุกคนจะได้กลับมาดูแล รับฟัง ร่วมทบทวน สำรวจตนเอง ฝึกฝนตนเองในเบื้องต้นผ่านการ์ดเพื่อนใจ
(ปิดลงทะเบียน) วงสนทนา “พบเพื่อนใจ” ครั้งที่ 12
พื้นที่ที่ทุกคนจะได้กลับมาดูแล รับฟัง ร่วมทบทวน สำรวจตนเอง ฝึกฝนตนเองในเบื้องต้นผ่านการ์ดเพื่อนใจ
วงสนทนา “พบเพื่อนใจ” ครั้งที่ 11
พื้นที่ที่ทุกคนจะได้กลับมาดูแล รับฟัง ร่วมทบทวน สำรวจตนเอง ฝึกฝนตนเองในเบื้องต้นผ่านการ์ดเพื่อนใจ
ความสุขอยู่ไม่ไกล เพียงอยู่ที่เราเลือกมอง
เรื่อง : วรรณรดา สุราช ใครๆ ก็ต้องการความสุข อยากให้สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตกันทุกคนใช่ไหมคะ?
มาตาภาวนา…ธรรมะพักใจผู้หญิงเมืองกรุง
เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก บางคนต้องรับบทเมีย แม่ และลูกสาวยอดกตัญญูดูแลพ่อแม่ยามแก่ชราไปพร้อมกัน ยิ่งผู้หญิงในสังคมเมืองกรุงที่ต้องเผชิญกับรถติดบนท้องถนนร่วมด้วยแล้ว ถึงไม่มีภาระครอบครัว พอกลับถึงบ้านปุ๊บ หัวก็แทบฟุบสลบคาหมอนเลยทีเดียว โอกาสปลีกวิเวกเข้าคอร์สปฏิบัติธรรมแบบ 5 วัน 7 วันจึงยากจะได้สัมผัส ทว่า หลังจากสวนโมกข์กรุงเทพย่านจตุจักรเปิดต้อนรับคนเมืองกรุงให้เข้าไปสัมผัสธรรมะเมื่อเกือบสิบปีที่ผ่านมา สถานที่แห่งนี้จึงกลายเป็น “ที่พักใจ” ของคนเมืองทุกช่วงวัย เพราะมีกิจกรรมแนวธรรมะหมุนเวียนสับเปลี่ยนมาให้ผู้คนได้เข้าร่วมทุกสัปดาห์ หนึ่งในนั้นคือกิจกรรมธรรมะสำหรับผู้หญิง 18 ชั่วโมงภายใต้ชื่อ “มาตาภาวนา” ทุกสัปดาห์ที่ 2 และ 4 ของเดือน ออกแบบกิจกรรมเพื่อผู้หญิงเมืองกรุงโดยเฉพาะเลยทีเดียว เพราะกิจกรรมจะเริ่มตั้งแต่ช่วงบ่ายวันเสาร์จนถึงรุ่งเช้าวันอาทิตย์ ใครทำงานวันเสาร์ครึ่งเช้ายังสามารถมาร่วมกิจกรรมได้ทัน พอถึงสายๆ วันอาทิตย์ก็ได้กลับบ้านไปซักผ้าและนอนเอกเขนกได้อีกครึ่งวัน ก่อนกลับไปเริ่มต้นทำงานเช้าวันจันทร์ด้วยหัวใจที่เต็มอิ่ม หลังจากได้ชาร์ตแบต เทขยะทางจิตออกไปตลอดเวลาเกือบหนึ่งวัน
โกเอนก้าเด็ก คอร์สบ่มเพาะธรรมะเมล็ดพันธุ์รุ่นจิ๋ว
ธรรมะ คือ ความสงบนิ่ง…จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพาเด็กที่ชอบวิ่งซุกซน ติดเกมออนไลน์ อยากพูดอะไรก็พูดมาเข้าคอร์สธรรมะ หลับตานั่งสมาธิ ปิดวาจา ปิดโทรศัพท์มือถือในชั่วเวลาหนึ่งวัน ณ สวนโมกข์กรุงเทพฯ สถานที่พักใจกลางกรุงติดกับสวนสาธารณะจตุจักร เด็กหญิงเด็กชายวัยแปดปีขึ้นไปจนถึงมัธยมต้นกำลังนั่งหลับตาเฝ้ามองลมหายใจเข้าออกของตนเอง ไม่มีเสียงเจี้ยวจ้าวตามประสาเด็กเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน อาจมีเสียงขยับตัวไปมาตามประสาเด็กอยู่นิ่งไม่เป็น และเกิดอาการเหน็บชาจากท่าขัดสมาธิที่ไม่คุ้นชิน เพราะกำลังอยู่ในคอร์สปฏิบัติธรรม “โกเอนก้าเด็ก” “คิดถึงเราตอนเป็นเด็กถ้าได้สมาธิสักเล็กน้อย สามารถควบคุมจิตใจตนเองได้ ก็จะไม่เถลไถล ไม่เกเร เด็กมันเกเรอยู่แล้วแต่ก็ไม่นอกลู่นอกทาง ยังสามารถเป็นเด็กที่พัฒนาได้”
เข้าใจชีวิตผ่านสีน้ำภาวนา
เมื่อเอ่ยถึง “สีน้ำ”…เรามักนึกถึงศิลปะ เมื่อเอ่ยถึง “ภาวนา”…เรามักนึกถึงการทำจิตให้นิ่งอยู่กับปัจจุบันขณะ กิจกรรม “สีน้ำภาวนา” จึงเป็นเสมือน “ถนนสองสาย” ที่มาเจอกันตรงทางแยกและกลายเป็น “ถนนสายใหม่” ที่นำทางให้คนทั่วไปสามารถเข้าถึงธรรมะด้วยวิถีปฏิบัติในชีวิตประจำวัน ถนนสายนี้มีปัญจรัตน์ นิลพันธ์พิทักษ์ หรือ ละอ่อน เป็นผู้แผ้วถางเส้นทางให้ผู้คนได้ลองย่างเท้าเข้ามาเดินด้วยตนเองเมื่อ 3 ปีที่ผ่านมา ณ สวนโมกข์กรุงเทพฯ
