แคมเปญนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในประเทศโคลอมเบีย ซึ่งที่นี่ทางรัฐบาลโคลอมเบียมีปัญหาทางด้านการเมือง

ต้องสู้รบปรบมือกับกลุ่มกบฎติดอาวุธที่ชื่อว่า FARC มาตั้งแต่ปี 1964
(http://www.globalsecurity.org/military/world/para/farc.htm)

กลุ่มติดอาวุธกลุ่มนี้นับว่าเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของรัฐบาลโคลอมเบีย

เพราะมักจะเกี่ยวพันกับการลักพาตัวผู้นำทางการเมืองเพื่อเรียกค่าไถ่ การทำเหมืองแบบผิดกฎหมาย

และที่สำคัญที่สุดคือเป็นแหล่งผลิตและกระจายยาเสพติดที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลกก็ว่าได้

ถ้าถามว่ากลุ่มติดอาวุธกลุ่มนี้ใหญ่มากแค่ไหน อ้างอิงจากคำพูดของประธานาธิบดีโคลอมเบีย

Juan Manuel Santos เค้าบอกว่ากลุ่มนี้มีคนมากถึง 26,000 คน โดยที่มีไม่น้อยเลยที่ถูกบังคับ

ให้เข้าร่วมกับ FARC ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก (ถ้าไม่เข้าก็ถูกยิง)

แคมเปญนี้จึงอาศัยจังหวะเทศกาล Christmas มาเป็นตัวเชื่อมต่อให้ไอเดียมีความอ่อนไหวทางอารมณ์มากยิ่งขึ้น

ลองนึกภาพดูก็ได้ครับ เทศกาลนี้ก็ควรจะเป็นภาพที่ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา

กินข้าวสังสรรค์กันอย่างมีความสุข

แต่ด้วยโชคชะตา นับสิบปีมาแล้วที่ครอบครัวไม่เคยเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์จริงๆ

แคมเปญนี้จึงเสริมประเด็นเรื่อง “แม่” ให้เป็นจุดเชื่อมต่อทางอารมณ์ให้เข้มข้นยิ่งขึ้น

ทางกอลทัพโคลอมเบียจึงได้ขอรูปภาพในวัยเยาว์จากคุณแม่มาทำโปสเตอร์ติดประกาศหาคนหายไปทั่วเมือง

ติดตั้งไฟคริสต์มาสในป่า ทำลูกบอลพลาสติกที่ใส่ข้อความว่า “แม่รอลูกกลับบ้านอยู่”

ลอยตามน้ำไปยังฐานที่มั่นของกลุ่ม FARC และสื่ออื่นๆอีกมากมายนับไม่ถ้วน

credit : https://www.facebook.com/naocrituss