A : ขณะที่เกิดความทุกข์ ให้คิดว่า ความทุกข์นี้ไม่ได้เกิดกั
บเราคนเดียว บุคคลมากมายในโลกนี้ต่างสูญเสี
ยผู้ที่เขารัก ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อ คุณแม่ สามี ภรรยา บุตรชาย บุตรสาว ฯลฯ การสูญเสียและพลัดพรากไม่ได้เกิ
ดกับเราเพียงคนเดียว
เคยมีนิทานทิเบตเรื่องหนึ่งที่เด็กหญิงคนหนึ่งสูญเสียพ่อแม่แล้วกลายเป็นขอทาน เธอโศกเศร้า เหงา ว้าเหว่ แต่วันหนึ่งมีลุงคนหนึ่งนำรูปพระโพธิสัตว์ผู้หญิงมาให้ แล้วบอกว่าให้คิดว่านี่คือคุณแม่ของเธอตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เด็กหญิงก็รู้สึกมีความหวัง จิตใจไม่อ้างว้างเหมือนแต่ก่อน เพราะรับรู้ได้ว่าแม่ของเธอไม่ได้จากไปไหนแต่อยู่ในใจเธอเอง รูปพระโพธิสัตว์เป็นเพียงเครื่องเตือนใจ
อยากให้คุณคิดว่าแม้คุณจะเสียคุณพ่อคุณแม่ไป แต่ท่านไม่ได้ทิ้งคุณไปที่ใด ท่านดำรงอยู่กับคุณเสมอ ให้นึกถึงสิ่งดีๆ ที่ท่านทำให้คุณและผู้อื่น แล้วให้ความรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณมาแทนที่ความเศร้าเสียใจ อย่าปล่อยให้ความเศร้าเกาะกินจิตใจ นานวันเข้าความเศร้าจะทำให้เราเห็นโลกเป็นสีดำ และทำให้ขาดพลังชีวิต เมื่อมีเวลา อาจจะไปเลี้ยงอาหารให้เด็กๆ โดยเฉพาะเด็กกำพร้า เด็กยากจน ทำบุญให้คุณพ่อคุณแม่ที่จากไป เสียงหัวเราะของเด็กๆ จะนำความเบิกบานและความหวังมาให้ค่ะ
